Zünnûn-i Mısrî bir gün bir derede elbiselerini yıkamaya gider. O sırada derenin kenarında bir kurbağanın beklediğini fark eder. Biraz sonra bir akrep gelir ve kurbağa akrebin sırtına biner; devam ederler. 

Zünnûn-i Mısrî kurbağa ile akrebi gidecekleri yere kadar takip eder. Kurbağa, akrebi suyun karşısında geçirir. Akrep, Allah'a âsilerden olup orada bol yapraklı bir ağacın altında uyuyan bir gence doğru yürür. O sırada gence doğru gelmekte olan yılanı da başından ısırır ve öldürünceye kadar ısırmaya devam eder. 

Sonra akrep nehrin kenarına döner ve onu orada beklemekte olan kurbağanın sırtına binip oradan ayrılır. Bütün bu olup bitenleri hayretle izleyen Zünnûn-i Mısrî, "Rabbimiz, biz bilmesek de fark etmesek de bizi korur, gözetir." diyerek şükre durur.